Sta jij stil bij je basisbehoeften ?

Ervaar je hoe moeilijk het is woorden te geven aan wat er nu bij jou opkomt ?
Dit is helemaal normaal...we hebben immers nooit geleerd aandacht te besteden aan onze basisbehoeften, laat staan er woorden aan te geven.

Zeg nu zelf :
Wat is jou best bekend ?
De behoeften van je partner, ouders, kinderen,...
of jouw persoonlijke behoeften ?

Ik hoef je nu niet te horen, ik kan het antwoord al raden.
Hoe het komt dat ik weet wat jij denkt ?
Gewoonweg omdat het gaat over een collectief gemis, een universeel gegeven.
We focussen op de behoeften van de ander zodat we de pijn niet hoeven te voelen van het gebrek aan vervulling van onze eigen behoeften.

Waarom is het zo belangrijk jouw basisbehoeften te kennen ?

Dit brengt me bij ons gezin van oorsprong.
Elk van ons wordt geboren met een moeder en een vader.
Als baby zijn we volledig afhankelijk van de zorg en goodwill van onze ouders om te (over)leven.
Zij zijn de personen die onze basisbehoeften (voeding, liefde, aandacht,...) invullen.
Als opgroeiend kind vinden we het al snel heel normaal dat onze ouders ervoor zorgen dat ons aan niets ontbreekt.
Maar een mens is maar een mens, met al zijn talenten en gebreken.

Dus heel vaak gebeurt het dat onze mama of onze papa geen aandacht besteden aan één of meerdere van onze basisbehoeften.
Misschien bevinden ze zich in een persoonlijke crisis, vechten ze tegen hun eigen demonen of hebben ze nooit geleerd wat het is om iemand lief te hebben.
Wat het ook moge zijn zij zijn er niet (of slechts gedeeltelijk) in geslaagd deze belangrijke behoeften in te vullen en jij groeit op met dat innerlijk gemis.

Laten we hier een voorbeeld aan koppelen :

* Je hebt ouders gehad die dagelijks tijd voor jou maakten om even te vragen hoe je schooldag is verlopen, jou 's avonds voor het slapengaan een kus geven en zeggen hoeveel ze van je houden.
De basisbehoeften "aandacht en erkenning" wordt zo doorheen je kindertijd ingevuld.
Hierdoor zal je het als volwassene heerlijk vinden om in een speeltuin te kijken naar al die mama's en papa's met hun spelende kinderen. Op jouw beurt zal je jouw kinderen op eenzelfde manier met aandacht verwennen en hen bevestigen in hun talenten.

* Stel nu dat je wordt opgevoed in een éénoudergezin en je moeder/vader is dag en nacht aan het werk om ervoor te zorgen dat er eten op tafel komt, de schoolrekeningen kunnen betaald worden en je een cadeautje hebt om mee te nemen naar dat verjaardagsfeestje.
De kans is groot dat jouw mama/papa zo goed als geen aandacht had voor jouw dagelijkse ervaringen. Dat er jou zelden of nooit gevraagd werd of alles oké was en dat er weinig tijd overbleef voor een knuffel of liefdevolle attentie.
Hier groei je op met een hele grote "onvervulde behoefte aan aandacht en erkenning" wat je meeneemt naar je volwassen leven.

In dit geval kan diezelfde speeltuin jouw onvervulde basisbehoeften triggeren en ervoor zorgen dat je opgezogen wordt in een gevoel van verdriet, frustratie of pijn.

Doorheen je leven word je zo geconfronteerd met heel wat situaties die elk op zich een bepaalde basisbehoeften zullen aanwakkeren. Gezien we als kind de verantwoordelijkheid voor het invullen ervan bij onze ouders hebben gelegd, zal je ook vandaag een andere aanwijzen als de schuldige.
Onbewust projecteer je immers deze verantwoordelijkheid verder op je partner, vrienden, kinderen,...

De oude Maya cultuur leert ons echter dat we als volwassenen onze EIGEN vader en moeder dienen te zijn.
Je wordt ZELF verantwoordelijk voor het invullen van je basisbehoeften.

Kijk maar even naar de definitie van een volwassene
= iemand die de leeftijd heeft bereikt om zijn eigen verantwoordelijkheden te dragen. In België is dit wettelijk vastgelegd op 18 jaar. Volgens de wetmatigheden van het familiesysteem situeert deze leeftijd zich rond je 23e levensjaar. 

Je zal dus vandaag zelf op zoek dienen te gaan naar middelen om jouw tekorten aan te vullen.

Hoe doe je dat ?

Elke keer je geconfronteerd wordt met een situatie die jou van streek brengt, druk je even op de pauzetoets. Je werd op zo'n moment terug gekatapulteerd naar een pijnpunt uit het verleden. 

Zet een stap terug, 
bekijk vanop een afstand wat er zich zonet heeft voorgedaan.
Neem als het ware de plek in van toeschouwer en stel "jezelf" de volgende vragen :

- Wat is er nu feitelijk gebeurd ? Verwoord dus enkel de FEITEN : Ik merk op dat...
- Welk pijnpunt uit het verleden werd hier geraakt ?
- Welke onvervulde behoefte ligt aan de bron van mijn gevoel/frustratie/boosheid ?
- Erken en accepteer deze basisbehoefte. Breng het onder woorden (zie lijst basisbehoeften)
- Wat heb ik NU nodig om deze behoefte in te vullen ?
- Op welke manier kan ik aan deze behoefte voldoen ?

Hoe meer je aan je eigen basisbehoeften kan voldoen, hoe vrijer en authentieker jouw verbinding met anderen wordt. Het oordeel goed of fout valt immers weg gezien er geen schuldverwijzing meer is.

Love yourself enough to be your own parent 

Start vandaag nog met jouw eigen basisbehoeften aan te vullen want JIJ bent het waard om voor JEZELF te zorgen.

Wil je graag begeleid worden in de ont-dekking van jouw basisbehoeften
en zo de regie van je leven in eigen handen nemen ?
Wil je graag leven en werken vanuit je hart ?
De coaches van Heart@work reizen graag een eindje met jou mee.

Graag deelnemen ? Schrijf je hier in. 

* Nathalie Rassauw is Heart@work loopbaancoach. Deze blog verwijst zowel naar haar eigen website als die van het Heart@work.